In the Netherlands Claire de Ridder has initiated a new talent scouting program for vaulters who stand out at early age. This so called perspective training offers young vaulters the chance to develop their skills and be able to join the national team. We have talked to Claire about this young talent training!
| DUTCH VERSION BELOW |
About Claire de Ridder
Claire de Ridder has been an active vaulter at the highest level in the vaulting world, and has been part of the national top since 1999. She has competed in many European Championships, peaking at earning a spot in the individual finals in 2013. From 2006 till 2018 she started for TeamNL at the World Championships. From December 2019 Claire became the national vaulting coach for the Netherlands. Currently busy at her own training and rehabilitation stable CK Bliss in Leidschendam, she also gives vaulting training one of which is the perspective training.
What is the goal of the training?
The goal is to find talents early on and be able to guide them, “talent” however is not really the best word for it because the training does not only involve talents.
The training is meant to help vaulters who stand out early. The perspective training is the start of the top sport.
For this year the age of the kids is around 9 till 15, 15 is already getting a little old because I would expect that they would have developed themselves enough to be already part of the national team.
What is the National Team in the Netherlands (kader)?
At the age of 14 you can start to train with the National team and be send out to championships. The age is 14 because that is when you can compete at championships. The junior class, this counts for all countries.
So this means that if you are younger than 14 you will miss out on a lot of support to be able to train for this level. It counts as preparation for the national team and after that the Championships.
My goal is that when they are 14 they can place themselves for the National team.
The idea is to find the vaulters on time and prepare and guide them so they can easily move onto the junior class. I think it is good for them to already be in the system, so they know what is important, and what is necessary to compete. In this way they get raised for the sport and know how the culture works. To be able to compete internationally you not only need to be a good vaulter, but also you need a good team, good nutrition, good horse training, a piece of mental stability, and just everything together. And it is important that they learn these things at a young age, so that when they’re 14 they are prepared for it. At this moment the junior’s levels are getting so high especially the women that this kind of support is becoming really necessary.
At this moment I have a training group which is just under the level of the perspective group. These are vaulters that were not good enough for the perspective training however I didn’t want to lose them either.
I have noticed that it is useful for these vaulters, too, to have them there because they have something to work toward, namely that perspective training.
Trainers are also doing a lot by arranging extra training for the highly motivated ones. Sometimes there are vaulters who also train at home.
For example, I had a girl in the B-group who has improved so much that she could join the perspectives training. And because she is handy and she works hard at home she is improving.
And this is most important, you have to make these training hours, without them you simply won’t get there.
10 years ago, it would’ve been possible to get at national level without the high amounts of training, that is not the case anymore.
The advantage of the Perspectives training is that the trainers themselves can also see the training in a different way, because as a trainer you are very much immersed into your own club and sometimes your vaulters need more challenge than you can give them.
This is not easy since the group differs a lot of course in level and motivation.
What is talent (in your opinion) and how do you measure it?
That is the most difficult part, I organize selection days to select vaulters for the perspectives training.
The first round vaulters send in videos, and some vaulters aren’t chosen for the next round because their level and age does not match.
I compare the videos to the vaulters who are already in the perspective training. And those videos are the first impression.
Sometimes, there are vaulters who should vault more neatly, and that’s why I always want to see how easy the vaulter can move around the horse because we can always improve sloppy vaulting.
The second round is the day of selections itself. We start with a first physical test to find out their baseline, however I also want to see determination of the vaulter.
We do a coordination and balance test, which is important for vaulting.
We look at how far they are with compulsory, and I ask them for a few freestyle moves to see their flexibility, body control, and handstand.
One of the things that is really important to me is how fast and easy the vaulter takes in instructions, because that is what makes them easy to train.
Because what is talent, right? It has become an empty word.
You can have a lot of talent by the way your body works, for instance you are to be really flexible.
Still it means that you have to keep training and challenging yourself.
I would never do the selection days alone because everyone has a personal preference.
And it’s easy to have an extra set of eyes, because you both look at things differently. I keep the score on a form.
What is also really important to me is if they dare to do something. Do they dare to do a cartwheel off the barrel? Because fear is useless in vaulting. You can be really good, but if you don’t dare anyhting it’s not going to work.
Talent is not always certain (some stars shine a little later)
This year I decided to make a group for the perspectives training and a B-level group with kids of which I wasn’t certain and thought:
I see something in them, but they are not yet there.
Those kids first needed to train a little more at their own club. I give those kids some homework to train at home, and they have to improve by themselves in the first year.
So yeah, that’s how I do it, because you can never be completely sure if you have chosen the right ones, and that is why I let some vaulters come back last year to train along the perspective training once.
From my study (Orun 5) I have learned something about scouting and there I learned that you need the right mindset.
We are looking for a grow mindset, which means that you want to keep on improving yourselves. So I try to keep that in mind when scouting.
Because I think that everyone can become a good vaulter as long as they are: Not afraid, physically strong, and have a good horse feeling. It won’t get you into the World Championships but it will get you far.
To show you an example of what I mean:
Last year we scouted a girl of nine years old, and when we were asking for goals in your training, she said she wanted to have a more challenging dismount, a backflip dismount (her horse is 1,85m).
So as we started training this she first did it without hesitation off the barrel, then off the moving movie, after that a few times from her horse standing still, and then on her own in walk.
That is cool, you have ‘talent’, are not afraid, and you learn fast.
Who is involved?
Claire and the trainers who get invited.
This switches from Nicolas Andreani, Ivan Nousse and Rob de Bruin.
Claire gives the dance classes, it is a kind of free moving on music and it helps with the expression for freestyle.
Claire: “I learned a lot of dancing from Nico!”
How can vaulters become part of this?
Keep an eye on the selection days for the perspectives training! (Caution: The talent training in the Netherlands is NOT organized by Claire!)
– Debbie Kruizinga
| DUTCH VERSION |
Over Claire de Ridder
Claire de Ridder is een actieve voltigeur geweest tot op het hoogste niveau in de voltigesport en maakt al vanaf 1999 deel uit van de nationale top. Ze stond aan de start van vele Europese kampioenschappen met als hoogtepunt een plaats in de individuele finale in 2013. Van 2006 t/m 2018 stond Claire vijf maal aan de start op een WK voor TeamNL. Sinds december 2019 is ze benoemd tot TeamNL bondscoach voor de voltige. Op dit moment houdt ze zich bezig met haar eigen trainings en revalidatie stal CK Bliss in Leidschendam en geeft daarnaast ook voltigetraining waaronder perspectieven training.
Wat is het doel van de training?
Het doel is om al vroeg talenten te kunnen begeleiden, “talenten” vind ik dan niet helemaal het juiste woord, omdat de training niet alleen talenten omvat.
De training is om voltigeurs te begeleiden die er al vroegtijdig uitspringen. De perspectieven training is het begin van de topsport.
Dit jaar trainen er kinderen mee tussen de 9 en de 15, en 15 is voor mij al wat oud omdat ik er eigenlijk vanuit ga dat ze zich rond hun 14de zo ver ontwikkelt hebben dat ze zich plaatsen voor het kader.
Uitleg van het kader
Vanuit het kader kan je naar kampioenschappen, maar je kan pas in het kader trainen vanaf je 14de omdat je dan pas kan uitgezonden worden naar het kampioenschap. De junioren klasse dus, dit geldt in alle landen
En als je onder die leeftijd van 14 jaar zit dan mis je dus ondersteuning om daarvoor te kunnen trainen.
Het is dus een voorbereiding op het kader en daarna het kampioenschap.
Mijn doelstelling is dat als ze 14 zijn ze zich kunnen plaatsen voor het kader. Je hebt natuurlijk uitzonderingen: Er zit nu een meisje bij die niet zoveel mogelijkheden had bij haar vereniging dus die heeft niet internationaal kunnen starten en die is dan 15.
Het doel is dus op tijd voltigeurs zien en begeleiden zodat zij goed kunnen doorstromen naar de junioren klasse.
Ik denk dat het goed is dat ze nu al een beetje in het systeem meegaan, zodat ze weten wat belangrijk is en wat ze nodig hebben. En dus de opvoeding en cultuur meekrijgen van de sport. Om internationaal te kunnen starten moet je niet alleen goed kunnen voltigeren, je hebt ook een goed team nodig, je voeding moet in orde zijn, een stukje mentaal, een stukje paard training, alles bij elkaar. En het is belangrijk dat ze dat op jonge leeftijd meekrijgen, zodat ze op hun 14de al een wat meer volledig pakket hebben van handvaten van wat ze nodig hebben. Want dat heb je ook gewoon nodig, als je ziet hoe hoog het niveau nu is bij de junioren en zeker bij de dames dan heb je die extra steun gewoon nodig. Het is een soort jong oranje maar dan voor voltige.
Ik heb op dit moment ook een trainingsgroep die net onder de perspectieven training valt, dat zijn voltigeurs die net niet goed genoeg waren voor de perspectieven training maar die ik ook niet uit het oog wilde verliezen.
Ik heb gemerkt dat de voltigeurs die daarin zitten er ook heel veel aan hebben omdat ze iets hebben om naartoe te werken, namelijk die perspectieven training. Ook trainers doen er veel mee door bijvoorbeeld voor de heel erg gemotiveerde voltigeurs extra trainingen te regelen.
Soms heb je er een enkeling tussen zitten die ook thuis traint voor de voltige. Ik had bijvoorbeeld een meisje die bij het B-groepje zit die zo ver vooruit is gegaan dat ze zou kunnen doorstromen naar de perspectieven training. En doordat ze handig is en hard thuis traint gaat ze vooruit. En dat is het belangrijkste, je moet die trainingsuren maken, zonder die trainingsuren kom je er gewoon niet. Vroeger 10 jaar geleden kon dat nog wel, maar nu kan dat gewoon niet meer.
Het voordeel aan de perspectieven training is dat de trainers zelf ook de training van een andere kant kunnen zien, want als trainer zit je natuurlijk heel erg in je eigen vereniging en soms hebben je voltigeurs meer uitdaging nodig dan dat jij ze als trainer kan geven. Wat heel lastig is omdat je in een groep natuurlijk veel verschil hebt in niveau en motivatie.
Wat is talent (in jouw mening) en hoe meet je het?
Dat is dus het allermoeilijkste, ik hou selectiedagen om voltigeurs te selecteren voor de perspectieven training.
De eerste ronde krijg ik videos ingestuurd, en soms vallen er al een paar af doordat leeftijd en niveau niet overeenkomen. Ik vergelijk de video’s met de voltigeurs die nu in de perspectieven training zitten. En dat is dan de eerste indruk die ik krijg.
Soms heb je voltigeurs die netter zullen moeten werken, en daarom kijk ik altijd naar hoe makkelijk iemand beweegt op het paard want aan slordig voltigeren kan nog gewerkt worden.
De tweede ronde is de selectiedag zelf.
Ik doe een korte fysieke test om te kijken wat hun basis is, maar eigenlijk kijk ik meer naar het doorzettingsvermogen van de voltigeur. We doen een coördinatie en balans proef wat voor de voltige superbelangrijk is. Er wordt gekeken naar hoe ver ze zijn met de verplichte oefeningen, en ik vraag een paar kür oefeningen om te kijken naar lenigheid, vormspanning en de handstand.
Wat voor mij heel zwaar weegt is hoe snel de voltigeur aanwijzingen oppakt, want dat maakt de trainbaarheid. Wat ik ook belangrijk vind is durven ze dingen te doen? Durven ze bijvoorbeeld een radslag van de ton te maken, want angst daar heb je niks aan bij voltige. Je kan super goed zijn, maar als je niks durft dan gaat het niet werken.
Want wat is nou eigenlijk talent hé?
Het is zo’n loos begrip. Je kan heel veel talent hebben door hoe je lijf werkt, doordat je bijvoorbeeld lenig bent vanuit jezelf, maar dan moet je nog wel blijven trainen en jezelf uitdagen.
De scoutingdagen doe ik trouwens nooit alleen, want je hebt natuurlijk altijd je persoonlijke voorkeuren. En het is gewoon handig om twee paar ogen te hebben omdat je allebei op andere dingen let. Daarnaast hou ik dan op een formulier de score bij.
Niet altijd zeker (sommige sterren schijnen iets later)
Dit jaar heb ik ervoor gekozen om een groepje te maken voor de perspectieven training en een B-groepje met kinderen waarvan ik het nog niet zeker wist, en dacht: Ik zie wat in ze maar ze zijn nu nog niet ver genoeg. Die moeten eerst nog verder trainen op de vereniging. Dan kan ik wel wat oefeningen meegeven gedurende het jaar waarbij ze het eerst zelf moeten doen. Dus zo doe ik het, want je weet nooit helemaal zeker of je de juiste kiest, en daarom liet ik een aantal vorig jaar terugkomen voor een keer meetrainen.
In mijn opleiding (Orun 5) heb ik een stukje geleerd over scouten en daar gaven ze aan dat je de juiste mindset nodig hebt. We zoeken naar een grow mindset waarbij, je jezelf elke keer wilt verbeteren. Dus daar probeer ik op te letten.
Want ik denk dat iedereen een goede voltigeur kan worden zolang die: Niet bang is, fysiek heel sterk is en een goed paardgevoel heeft. Daar word je geen wereldkampioen mee maar je komt een heel eind.
Om een voorbeeld te noemen van waar ik naar op zoek ben: Vorig jaar is er een meisje van 9 jaar erbij gekomen, en toen we vroegen naar doelen zei ze dat ze als doel had dat ze een moeilijkere afsprong wilde, ze wilde een salto springen (met een paard van 1,85m). Bij de training doet ze het zonder twijfelen eerst van de ton, toen van de bewegende movie, daarna een aantal keer van het paard in stilstand, en daarna zelf in stap. Dat is cool, dan heb je aanleg, je bent niet bang, en je leert heel makkelijk.
Wie is erbij betrokken?
Claire, en dan de trainers die worden uitgenodigd. En dat wisselt tussen Nicolas Andreani, Ivan Nousse en Rob de Bruin
De danslessen geeft Claire, het is een soort van vrij bewegen op muziek en helpt met de expressie in de kür.
Claire: ‘Ik heb veel dansen geleerd van Nico’
Hoe kunnen voltigeurs hier deel aan nemen?
Hou de scoutingdagen in de gaten voor de perspectieven training
(Let op: talententraining wordt niet door Claire geregeld)
– Debbie Kruizinga
Du muss angemeldet sein, um einen Kommentar zu veröffentlichen.